Шымкент қаласындағы 167/2 түзеу мекемесінде жазасын өтеуші Диас (аты өзгертілген) өмірінде алғаш рет мектепке барды. Оның балалық шағы көшеде өткен. Ата-анасы ерте қайтыс болған. Ал туыстары бас тартыпты. Ол мектеп табалдырығын аттап көрмегендіктен жазу дегенді білмейді.
«Бала кезімнен ұсақ-түйек ұрлық жасадым. Қарным ашқан соң осылай жасадым, қайыр да сұрадым. Өз үйім жоқ болды. Мен колонияға алғаш рет 20 жасымда дүкеннен ұрлық жасап түстім. Бірақ мен ешқашан оқығым келмеді, ештеңе білмеймін деп ұялдым. Бізбен сабақтар фильмдер көріп, психологиялық тренингтер өтеді. Сондықтан мен оқуды үйренгім келді. Ұзақ уақыт күмәнданып, тіпті қорықтым. Бірақ бәрібір мектепке баруды ұйғардым», — дейді 48 жастағы сотталған азамат.
Алғаш рет білім алуға шешім қабылдаған сотталғандар бағдарлама бойынша бірден алтыншы сыныпқа барады.
«Іс жүзінде мекемеде жазасын өтеушілердің көпшілігі оқып-жаза алмайды. Кейбіреулер үшін тегі мен атын жазу қиын. Біз оларға бастауыш білім беруге тырысамыз. Кейбіреулері колледжде оқиды», — деді тәрбие бөлімінің бастығы Талғат Боранов.
Биыл 48 сотталған азамат алғаш рет мектепке барды. Мекемеде барлығы 72 оқушы оқиды. Оқу жылы аяқталғаннан кейін барлығы қарапайым мектеп оқушылары сияқты тест тапсырады.
